15 Mayıs 2007 günü yüreğimize yine ateş düştü. Güneydoğu'da, terörist örgüte düzenlenen operasyonlarda, insanlığın en hain icadı olan "mayın" tarafından 2 teğmenimiz şehit oldu.
Bir teğmen kolay yetişmiyor. Bunu da geçelim hadi, hepimiz biraz daha insan olup düşünelim: Bu gencecik fidanlar kimin oğlu, kimin eşi, kimin babası? Kimlerin bağrı yandı, kimler babasız kaldı, kimler dul?
Bu gencecik kahramanlar hepimizin evlatları, abileri, kardeşleri... Bu evlatlar sizin için canlarını veriyorlar. Bir oğul gibi, bir abi gibi, bir eş gibi...
Vatan size minnetdardır!
Ben de bu konu üzerine uzunca yorum yapmak isterdim. Ama hiç gerek yok; çünkü bu teğmenlerden birinin cenaze töreninde Burdur Garnizon Komutanı Albay Aydın Bacık, gereken her şeyi söyledi. Ne eksik, ne fazla. Bundan ders alması gereken, doğrudan paşanın adeta parmağıyla gösterdiği siyasiler, sözde aydınlar, Kürtçülük oyununun aktörleri ders alırlar mı bilmem. Ama daha önceki yazılarımda da söylediğim gibi: Bu ülkede askerler kadar milletin vicdanına tercüman olan kimse yok. Askerler, günümüzün gerçek aydınlarıdır.
Şimdi önce birkaç fotoğraf, sonra da Albay Bacık'ın konuşması ile sonlandırıyorum yazımı. Her satırını gönderdiği adreslerle birlikte okumanızı tavsiye ederim.
Teğmen Halil'e mayın pususu kuracak cesareti önünde, yanında ardında, kim ve hangi güç olursa olsun bulamamalıydılar. Halil'im diye çağrışan annesini, ninesini, babasını görmemeliydim. Halil'imin can verdiği saatte değil Diyarbakır'ı güneşi karartmalıydık. Fakat fark ettirmeliydik de Halil'imin de yaşama hakkı olduğunu, şeyhinin talimatıyla sözde hukuk adına iş yapanlara, yolları Diyarbakır'dan geçirenlere, realiteleri tanıyanlara katillere ovalarda siyaset yaptıranlara. Gelin görün bir Türk oğlu, Türk çocuğunun ocağının nasıl yandığını. 'Vatan sağ olsun' demedi diye garip şehit anasını alkışlayanlar, bakın duyun ve iyi anlayın söylediklerimi. Bak köyümdeki Kıpçak anam ölürsem bu yolda vatan sağ olsun diyeceksin. Tanrım Anam bunu demezse, Anam onu değil cennetine ahiretine bile sokma. Takiyeyi hüner sayanlar, hepimiz Türk'üz, Hepimiz Halil'iz diyemeyenler. Size inat Halil'in babası anası 'vatan sağ olsun' dedi, Duydunuz mu?
5 yorum:
Şehit cenazeleri gelmeye devam ediyor. Yarın kaç şehit vereceğiz belli değil… Fakat bakıyorum da, sadece şehitlerin annesi, babası,eşi ve yakınları değil, cenazeye katılan herkes ağlıyor. Yıllardır, hatta on yıllardır cenazeye katılan yetkili yetkisiz herkes ağlıyor. Şehit yakınlarını anlıyorum. Ama görev ve yetki sahibi kudretli takım elbise ve formalar, onlar neden ağlıyor doğrusu onu anlamakta zorlanıyorum… Tüm makamları ağlayan bir ülke karşısında hangi terörist cesaretlenmez ki?
(daha açıklayıcı bir yorum yazmak isterdim ama blogun tasarımının bozulmaması için kısa kesiyorum,bu kadar)
Saygılar...
A.Hilal Çetin
yazı süper.. ama sevgili Hilal in bakış açısı daha da süper !!
Son zamanlarda daha da arttı. İlginçtir! Yüreğimiz dağlanıyor ama bu konuda hiç birşey yapmıyoruz. Sadece ağlıyoruz ve kayıp veriyoruz. Yazı güzel olmuş.
Vatan dunyanin her yaninda en buyuk ve en vahsi sorun.Nefret ediyorum...
Yorum Gönder